Βενέδικτος

I

Όνομα παπών και αντιπάπων της Kαθολικής Εκκλησίας.

1. Β. Α’, ο επονομαζόμενος Μπονόζο. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (575-578). Ρωμαϊκής καταγωγής, διαδέχτηκε τον Ιωάννη Γ’. Στη διάρκεια της παποσύνης του η Ρώμη δέχτηκε την επίθεση των Λογγοβαρδών και ο πληθυσμός της δοκιμάστηκε από την έλλειψη τροφίμων. O B., με περισσή ενεργητικότητα, προσπάθησε να ανακουφίσει το ταλαιπωρημένο ποίμνιό του.

2. Β. Β’, άγιος. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (684-685). Ρωμαϊκής καταγωγής, εξασφάλισε τη συγκατάθεση του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ’ για την κατάργηση της αυτοκρατορικής επικύρωσης της εκλογής του πάπα και υποστήριξε τον Αγγλοσάξονα άγιο Γουίλφριντ, αρχιεπίσκοπο Υόρκης. Υπεράσπισε ακόμα τους κανόνες της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου εναντίον του μονοθελητισμού.

3. Β. Γ’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (855-858). Φυλακίστηκε από τον αντίπαπα Αναστάσιο Γ’, τον οποίο υποστήριξε ο αυτοκράτορας. Αποκαταστάθηκε από τον ρωμαϊκό κλήρο και κυβέρνησε την εκκλησία με αυστηρότητα και ενεργητικότητα.

4. Β. Δ’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (900-903). Ρωμαϊκής καταγωγής, γιος του Μαμόλου. Απένειμε το αυτοκρατορικό στέμμα στον Λουδοβίκο, βασιλιά της Βουργουνδίας (901).

5. Β. Ε’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (964-966). Πέθανε στο Αμβούργο, φυλακισμένος του Όθωνα A’, που είχε επιβάλει αντί αυτού τον Λέοντα H’.

6. Β. ΣΤ’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (973-974). Την εποχή της ανόδου του στον θρόνο, η Ρώμη ήταν ανάστατη από τους αγώνες των φατριών. Τον σκότωσε o αδελφός του προκατόχου του.

7. Β. Z’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (974-983). Καταδίκασε τη σιμωνία. Του αντιτάχθηκε ο αντίπαπας Βονιφάτιος.

8. Β. H’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1012-24). Ήταν γιος του κόμη του Τούσκολο. Προτιμήθηκε από τον αντίπαπα Γρηγόριο με την εύνοια του Ερρίκου B’. Υποστήριξε τη Γένοβα εναντίον των Σαρακηνών της Σαρδηνίας και τους Νορμανδούς εναντίον των ληστών της μεσογειακής Ιταλίας.

9. Β. Θ’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1032-45, 1047). Καταγόταν από τους κόμητες του Τούσκολο. Εξελέγη πάπας σε παιδική ηλικία και υπήρξε ταραχοποιός, τυραννικός, με ζωή περιπετειώδη και έκλυτη. Μια επανάσταση, το 1044, αμφισβήτησε την εξουσία του. O λαός επέβαλε τον Σίλβεστρο Γ’, αλλά ο Β. νίκησε τον αντίπαλό του και τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Τον επόμενο χρόνο (1045) παραιτήθηκε και ο ίδιος, αφού πήρε χρηματική αποζημίωση, υπέρ του πάπα Γρηγορίου ΣΤ’. O αυτοκράτορας Ερρίκος Γ’ κήρυξε έκπτωτους και τους τρεις πάπες και διόρισε τέταρτο, τον Κλήμεντα B’. O Β. όμως γύρισε στη Ρώμη και το 1047 ξανάγινε πάπας. Διωγμένος από την πόλη τον επόμενο χρόνο, πέθανε ίσως στην Γκροταφεράτα το 1057.

10. Β. Ι’. Αντίπαπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1058-59). Εξελέγη πάπας από ευγενείς Ρωμαίους, αλλά επιβλήθηκε αντί αυτού ο Νικόλαος B’, επίσκοπος Φλωρεντίας. Ο Β. αναγκάστηκε να δραπετεύσει.

11. Β. ΙΑ’ (1240-1304). Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1303-4). Αρχικά, ήταν καρδινάλιος λεγάτος στην Ουγγαρία. Προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να καταπραΰνει τα μίση των φατριών. Υπήρξε θύμα δηλητηρίασης.

12. Β. IB’. Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1334-42). Αρχικά επίσκοπος (1317), στη συνέχεια καρδινάλιος (1327), εξελέγη στην Αβινιόν το 1334, όπου έχτισε τα περίφημα παπικά ανάκτορα. Προσπάθησε να μεταφέρει την παπική έδρα στη Ρώμη, αλλά προσέκρουσε στην αντίσταση του Φιλίππου ΣΤ’.

13. Β. ΙΓ’ (1329; – 1422;). Αντίπαπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1394-1417). Μελετητής του Κανονικού Δικαίου. Αναγνωρίστηκε αρχικά από πολλές χώρες, αλλά αργότερα εκθρονίστηκε και τελικά αφορίστηκε από τις συνόδους της Πίζας (1409) και της Κωνστάντζας (1417).

14. Β. ΙΓ’ (1649 – 1730). Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1724-30). Έγινε καρδινάλιος σε ηλικία περίπου 20 ετών. Στην πολιτική, υπήρξε έρμαιο του διεφθαρμένου καρδινάλιου Κόσια.

15. Β. ΙΔ’. Αντίπαπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1425-1430). Ακόλουθος του αντίπαπα Β. ΙΓ’. Εξελέγη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εκλογή του αντίπαπα Κλήμεντα H’.

16. Β. ΙΔ’ (1675 – 1758). Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1740-58). Έδειξε μεγάλο πνευματικό και ηθικό ανάστημα, προκάλεσε σειρά συνθηκών με πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κατάργησε την Ιερά Εξέταση στην Τοσκάνη.

17. Β. ΙΕ’ (1854 – 1922). Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1914-22). Πτυχιούχος νομικής (1875), υπήρξε αρχικά αρχιεπίσκοπος στην Μπολόνια (1907). Προσπάθησε με ειρηνευτικές προτάσεις (Αύγουστος1917) να συντομεύσει εκείνο που ο ίδιος αποκάλεσε άχρηστη σφαγή, δηλαδή τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, και να διασώσει την Ευρώπη. Στο θρησκευτικό πεδίο φρόντισε για την προαγωγή των σχέσεων με την Ορθοδοξία.

O τάφος του πάπα Βενέδικτου ΙΓ’ στη Ρώμη.

Ο πάπας Βενέδικτος ΙΔ’.

II

Όνομα Ελλήνων λογίων ιερωμένων.

1. Καθολικός επίσκοπος της Κεφαλονιάς από το έτος 1207. O Β. ήταν αξιόλογος λόγιος της εποχής του. Σώζεται κείμενό του, που απευθύνεται προς τον άρχοντα του νησιού Ορσίνι και στο οποίο διακηρύττει την αφοσίωσή του σε αυτόν και στους διαδόχους του. Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στον τρίτο τόμο της γερμανόφωνης Βυζαντινής και Νεοελληνικής Επετηρίδας του έτους 1922.

2. Β. ο Λάμαρης (; – 1850). Λόγιος μοναχός που δίδαξε στην Κωνσταντινούπολη, στην Αμφιλοχία (τότε Κραβασαρά), στην Πρέβεζα και στην Άρτα.

3. Εφημέριος της Ελληνικής Κοινότητας της Νάπολης της Ιταλίας (; – 1963). Το επώνυμό του ήταν Κατσανεβάκης και καταγόταν από τη Νεάπολη της Κρήτης. Έγραψε πολλά βιβλία στην ιταλική για τις θέσεις της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πολύτιμη για τις πληροφορίες της είναι η στα γραμμένη ελληνικά μελέτη του Ιστορία της Ελληνικής Κοινότητος Νεαπόλεως. Ο τάφος του βρίσκεται στον περίβολο της μονής Γωνιάς του νομού Χανίων.